Wybór Guillermo Del Toro na reżysera był strzałem w dziesiątkę. Znając upodobania tego meksykańskiego filmowca do tworzenia bardzo klimatycznych, mrocznych, nierzadko krwawych filmów, nie mógł zepsuć kontynuacji jednej z najciekawszych opowieści o wampirach, no i nie zepsuł ;)

Oczywiście największym atutem filmu (jak i w ogóle całej trylogii) jest postać Blade'a brawurowo odegrana przez Wesleya Snipesa. Patrząc na jego ruchy, mimikę, charakteryzację i ogólną prezencję, można nawet stwierdzić, że Snipes urodził się po to by zagrać właśnie Blade'a. I chyba najlepiej wypadł w omawianej tu dwójce (w jedynce także świetnie, ale już w trójce wyraźnie słabiej, przystosował się pewnie do poziomu filmu jako całości). Drugim równie ważnym atutem jest świetna reżyseria Del Toro. Poszedł jeszcze dalej niż Norrington i stworzył niesamowity klimat - bardziej mroczny, bardziej krwawy i bardzo sugestywny. Złożyło się na to niemal wszystko: znakomita scenografia, wykręcona charakteryzacja, świetne efekty specjalne, dobre zdjęcia i montaż, no i standardowo świetna muzyka. Aktorzy też dołożyli swoją cegiełkę: świetny jak zawsze Kristofferson, Reedus w roli Spuda dorzucił trochę humoru, wampirza obsada także wypadła co najmniej dobrze na czele z Perlmanem (powoli staje się nadwornym aktorem meksykanina) i piękną Varelą (w lateksowym wdzianku prezentuje się bardzo interesująco ;). Jeśli chodzi o głównego przeciwnika, Nomaka, to Goss wypadł średnio, dużo lepszy był Dorff z jedynki. Również trzeba pochwalić Donnie Yena za rewelacyjną choreografię walk i ogólnie za sceny akcji, są zrobione świetnie i trzymają widza w napięciu (szczególnie Blade vs. 2 wampiry i akcja w klubie). Żeby nie było zbyt pięknie, film ma też minusy, przede wszystkim jest to mało dopracowany scenariusz i fabuła, pełne oklepanych zagrań i czasami dość infantylnych (np. ta specjalnie szkolona grupa wampirów, przewidywalna końcówka albo niedoszła katastrofa, czyli wątek miłosny, na szczęście praktycznie nierozwinięty). Ale dzięki wizji Del Toro i temu rewelacyjnemu klimatowi, nie rzucają sie tak ostro w oczy (co innego w trójce, gdzie do dziurawego scenariusza, doszedł kompletnie zepsuty klimat przez Goyera i wyszło co wyszło).

Podsumowując, sequel dorównujący pierwowzorowi, a czasami nawet przewyższający go. Nie jest to kino dla wszystkich, bo to przecież czysta rozrywka, czysty film akcji z lekkimi akcentami horroru, ale jeżeli ci to nie przeszkadza, to wal śmiało. Świetne, dynamiczne kino, na którym nie sposób się nudzić. 9/10